Μια τολμηρή πρόταση με έντονο κοινωνικό αποτύπωμα κατέθεσε ο Έλληνας αρχιτέκτονας και πρόεδρος του Τμήματος Αρχιτεκτόντων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Κώστας Μανωλίδης, σε συνεργασία με τους Ιωάννη Ρέτσιο και Θέμη Νάνα, στον διεθνή διαγωνισμό Kaira Looro 2025, που
Μια τολμηρή πρόταση με έντονο κοινωνικό αποτύπωμα κατέθεσε ο Έλληνας αρχιτέκτονας και πρόεδρος του Τμήματος Αρχιτεκτόντων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Κώστας Μανωλίδης, σε συνεργασία με τους Ιωάννη Ρέτσιο και Θέμη Νάνα, στον διεθνή διαγωνισμό Kaira Looro 2025, που αφορά τον σχεδιασμό νηπιαγωγείων για αγροτικές περιοχές της Σενεγάλης. Το έργο επιχειρεί να επαναπροσδιορίσει την προσχολική εκπαίδευση, αντλώντας έμπνευση από τη φύση και την τοπική παράδοση.
Η αρχιτεκτονική πρόταση απομακρύνεται από τις συνηθισμένες ορθογώνιες φόρμες και επενδύει σε καμπύλες δομές, δημιουργώντας ένα περιβάλλον προστατευτικό, φιλικό και διεγερτικό για τα παιδιά. Οι χώροι παραπέμπουν τόσο σε φυσικά σχήματα σαν άνθη που βλασταίνουν όσο και σε παραδοσιακές κοινότητες της υποσαχάριας Αφρικής, όπου οι κατοικίες οργανώνονται γύρω από αυλές και στρογγυλές καλύβες.
Στην καρδιά του νηπιαγωγείου δεσπόζει μια κεντρική αυλή, σχεδιασμένη για παιχνίδι, συγκεντρώσεις και δημιουργικές δραστηριότητες. Οι κυρτές γραμμές εξαλείφουν τις γωνίες, μειώνοντας τον κίνδυνο ατυχημάτων και ενισχύοντας την αίσθηση χαράς και ελευθερίας. Θέλαμε να φτιάξουμε χώρους που να αγκαλιάζουν τα παιδιά, όπως η φύση και η οικογένεια, σημειώνει ο Κώστας Μανωλίδης.
Λειτουργικά, το σχολείο περιλαμβάνει πέντε αίθουσες, έναν ευέλικτο εκπαιδευτικό χώρο, γραφεία με μονάδα υγειονομικής φροντίδας, τραπεζαρία, αποθήκες και τουαλέτες. Η κατασκευή στηρίζεται σε παραδοσιακά υλικά της περιοχής: πλίνθους από πηλό που αφήνουν να περνά φυσικό φως και αέρας, κορμούς φοινικιάς για στήριξη, οροφές από μπαμπού και στέγες από μεταλλικά φύλλα. Τα δάπεδα συνδυάζουν σκυρόδεμα, σπασμένα πλακίδια και πατημένο κόκκινο χώμα, προσαρμοσμένα στις κλιματικές συνθήκες.
Το αποτέλεσμα δεν είναι μόνο μια σχολική υποδομή. Πρόκειται για ένα οικοσύστημα μάθησης, όπου η αρχιτεκτονική συνδέεται με τη φύση και υποστηρίζει τη γνωστική, συναισθηματική και σωματική ανάπτυξη των παιδιών. Μια πρόταση που αναδεικνύει πώς ο σχεδιασμός μπορεί να συμβάλει στην εκπαίδευση, την ισότητα και τη βιωσιμότητα.
Πηγή: https://kostasmanolidis.wixsite.com/works/inflorescence
www.ertnews.gr
