Για μια δεκαετία η Τουρκία προωθεί επιδέξια ένα φιλόδοξο πρότζεκ στη Σομαλία που θα τη βοηθήσει να αναδειχθεί σε... πυρηνική δύναμη. Μια πυρηνικά ικανή Τουρκία δεν θα άλλαζε απλά τις ισορροπίες στην περιοχή, αλλά θα ανέτρεπε τη λογική που τις στηρίζει, καταρρίπτοντας την
Για μια δεκαετία η Τουρκία προωθεί επιδέξια ένα φιλόδοξο πρότζεκ στη Σομαλία που θα τη βοηθήσει να αναδειχθεί σε... πυρηνική δύναμη.
Μια πυρηνικά ικανή Τουρκία δεν θα άλλαζε απλά τις ισορροπίες στην περιοχή, αλλά θα ανέτρεπε τη λογική που τις στηρίζει, καταρρίπτοντας την αποτροπή από το Αιγαίο μέχρι τον Κόλπο. Αυτό υποστηρίζει ο Ισραηλινός αμυντικός αναλυτής και πρώην αντιπρόεδρος Εξωτερικών Σχέσεων της Ισραηλινής Αεροπορικής Βιομηχανίας,Σάι Γκαλ, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για τα σχέδια της Τουρκίας. Που το στηρίζει όμως αυτό;
Με ανάλυσή του στο ισραηλινό Israel Hayom, ο Γκαλ επικρίνει τη διεθνή κοινότητα που κάνει στα στραβά μάτια στο γεγονός ένα κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ προβάλει ισχύ πολύ πέρα από τα σύνορά του.
Συγκεκριμένα αναφέρεται στην έντονη κινητικότητα της Τουρκίας στη μακρινή Σομαλία, που για τους περισσότερους, όπως λέει, παρατηρητές θεωρίεται κακώς απλά εμπορικής και οινονομικής φύσεως.
Για τον ίδιο, η πραγματικότητα είναι πιο ωμή.
Η Τουρκία χτίζει μια δεύτερη στρατηγική γεωγραφία -υπεράκτια, με δυνατότητα άρνησης και πέρα από τα μάτια του ΝΑΤΟ- έναν χώρο δοκιμής ικανοτήτων που το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να παρακολουθήσει, η Ευρώπη δεν μπορεί να διαμορφώσει και το Ιράν θα μπορούσε να ζηλεύει. Η Σομαλία είναι το εργαστήριο και ο διάδρομος του Κόλπου του ΆντενΕρυθράς Θάλασσας το θέατρο επιχειρήσεων λέει ο Γκαλ εξηγώντας πως χρησιμοποιεί η Άγκυρα τη Σομαλία για να εξελιχθεί σε πυρηνική δύναμη.
Στην πραγματικότητα, το τουρκικό πρόγραμμα δοκιμών πυραύλων είναι ένα πρότζεκτ δεκαετίας.
Πυρηνικές υποδομές στο Ακκούγιου με ρωσική τροφοδότηση και αδιαφανείς ρήτρες, πακιστανική πυρηνική και πυραυλική τεχνογνωσία ενσωματωμένη μέσω στρατιωτικών διαύλων, διακριτικές διαδρομές ουρανίου εξερευνημένες μέσω Νίγηρα και τώρα μια μεγάλη, πολιτικά θωρακισμένη αφρικανική ακτογραμμή για δοκιμή συστημάτων εκτόξευσης χωρίς την εποπτεία που δεσμεύει κάθε κράτος του ΝΑΤΟ σημειώνει.
Έτσι ο Γκαλ καταλήγει πως για πρώτη φορά στην ιστορία του ΝΑΤΟ, ένα κράτος-μέλος κατασκευάζει ένα παράλληλο στρατηγικό οικοσύστημα. Το ίδιο πυραυλικό δόγμα που επιδεικνύει ο Ερντογάν στην Αθήνα θα ίσχυε για κάθε πρωτεύουσα εκτεθειμένη στους διευρυνόμενους διαδρόμους εκτόξευσης της Τουρκίας, καθιστώντας την απόσταση, τους αισθητήρες και τα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης ξεπερασμένα.
Πως το κατάφερε
Για να μπορέσει η Τουρκία να υλοποιήσει αυτά τα σχέδια, ο Γκαλ βλέπει ότι η Άγκυρα στην πραγματικότητα κατέστησε τη Σομαλία φερέφωνό της.
Η Σομαλία εκχώρησε την κυριαρχία της. Κάτω από τομείς ανάπτυξης, η Τουρκία έχει αναλάβει τον ρόλο κράτους-αντικαταστάτη: μια βάση που εκπαιδεύει χιλιάδες Σομαλούς στρατιώτες, αεροδρόμιο και λιμάνι υπό μακροχρόνιες παραχωρήσεις που ελέγχουν τις γραμμές οξυγόνου της χώρας, ένα εθνικό νοσοκομείο που φέρει το όνομα του Ερντογάν και μια τουρκική κρατική τράπεζα -η πρώτη ξένη τράπεζα στη Σομαλία εδώ και μισό αιώνα- που προσφέρει στην Άγκυρα πρόσβαση στη διακυβέρνηση. Αυτό είναι μοχλός πίεσης, όχι φιλανθρωπία.
Από τη μία η Σομαλία επωφελείται από την τουρκική προστασία και τις υποδομές και από την άλλη η Άγκυρα ελέγχει την ακτογραμμή της της χώρας, απολαμβάνει της δυνατότητας άρνησης και έναν διάδρομο εκτόξευσης που το ΝΑΤΟ συμμαχία δεν ξέρει πώς να ταξινομήσει, να εντάξει ή να περιγράψει επίσημα αυτό που δημιουργεί η Τουρκία στην αφρικανική χώρα.
Η Τουρκία έχει χρησιμοποιήσει αυτή τη μέθοδο ξανά, θυμίζει ο Ισραηλινός. Στη Λιβύη μετέτρεψε μια επέμβαση σε ημιμόνιμη παρουσία: μια αμφισβητούμενη θαλάσσια συμφωνία, αεροπορικές βάσεις στην Αλ-Ουατίγια και τη Μισράτα, αμυντικές συμφωνίες που αναδιαμορφώνουν τις ένοπλες δυνάμεις και κοινοβουλευτικές εντολές που κρατούν τουρκικά στρατεύματα μέχρι το 2026.
Έτσι και στη Σομαλία η τουρκική κυβέρνηση χρησιμοποιεί την ίδια εργαλειοθήκη βάσεων, νόμων και εξάρτησης, προσαρμοσμένη τώρα σε πυραυλικές αποστάσεις και μια πυρηνικά γειτνιάζουσα στάση.
Αν και έχουν σε μεγάλο βαθμό βάση όσα αναφέρει ο Γκαλ -αν και οι απειλές για την Ελλάδα δεν προέρχονται μόνο από τη σημερινή τουρκική κυβέρνηση- σημειώνεται ότι το Ισραήλ προς το παρόν βλέπει την Τουρκία σαν τον βασικότερο πλέον αντίπαλό του στην ευρύτερη περιοχή, μετά το Ιράν.
Πηγή: in.gr
