Εδώ και δεκαετίες, η Θεσσαλία ζει σε μια πολιτική «Μεγάλη Εβδομάδα» … !
Όπου ο λαός πονά, οι περιφερειάρχες υπόσχονται ανάσταση — αλλά το μόνο, που “ανασταίνεται” σταθερά … είναι η απογοήτευση…
Από τον “επικοινωνιακό μονάρχη” Κώστα Αγοραστό , μέχρι τον ‟επιστημονικό υπνοβάτη” Δημήτρη Κουρέτα — η Περιφέρεια μετατράπηκε σε θεατρική σκηνή ! Άλλος ανέμιζε ‟ψαλίδια εγκαινίων” , άλλος ανέμιζε ‘power-point’ με την χάρη του «σωτήρα της αγελάδας και της πρωτεΐνης» …
Αλλά η πραγματικότητα παρέμενε σταθερά βυθισμένη, στον κάμπο της στασιμότητας ...
Γράφει ο Στέργιος Παπαιωάννου
Οι μεν διοικούσαν σαν να έπαιζαν σε σίριαλ του ‘prime time’ — οι δε, σαν να πειραματιζόντουσαν σε σχολικό εργαστήριο !
Και ενώ ο Θεσσαλός πολίτης πλημμυρίζει στην κυριολεξία , και μεταφορικά — κάποιοι εξακολουθούν να περιμένουν τον Επόμενο…
Τον Μεσσία…
Αυτόν που – όπως κάθε καλός ήρωας της φαντασίας – θα συνδυάζει την διοικητική ευφυΐα, την τεχνοκρατική δεινότητα, το ηγετικό χάρισμα, την ηθική ακεραιότητα, το όραμα …ταχύτητα … λεπτομέρεια … χιούμορ και (αν γίνεται) καιρικό έλεγχο ...
Άς σοβαρευτούμε!
Η Θεσσαλία δεν χρειάζεται άλλον «καλό άνθρωπο», άλλον «δοκιμασμένο», άλλον «ελπιδοφόρο», άλλον «επιστήμονα», άλλον «πατριώτη» , ή άλλον «ωραίο στα λόγια»!
Χόρτασε άπ’ αυτά...
Χόρτασε κι’ από τους διαχειριστές , που ξέρουν να στήνουν κάμερες , αλλά όχι αντιπλημμυρικά έργα…
Χόρτασε κι’ από τους πειραματισμούς με διοικήσεις-παρέες , που μπαίνουν στο γραφείο , σαν νά πηγαίνουν για ‟ψήσιμο” , στις όχθες του Πηνειού... !
Όμως, εξίσου χορτασμένη, είναι κι’ από εκείνους , που αντί να ασκούν ουσιαστική κριτική, επιδίδονται στο «άθλημα της γενικολογίας» … καταγγέλλοντας «τα πάντα στο όνομα του τίποτα»!
Βαφτίζουν την αγωνία «όραμα», την απογοήτευση «πολιτική ανάλυση» και στο τέλος ζητούν έναν ‘αφηρημένο Ηγέτη’ , οσάν και η Περιφέρεια θα ‘σωθεί’, από κάποιον, που θα κατέβει από τον Όλυμπο με ‘tablets’ δεσμεύσεων...
Και η μεγάλη ειρωνεία;
Η Θεσσαλία δεν είναι παθητικός θεατής.
Δεν είναι θύμα δύο ανίκανων προσώπων.
Είναι το προϊόν μιας πολιτικής νοοτροπίας, που ‟βολεύεται” με το «να βγει κάποιος να κάνει την δουλειά» , αντί να απαιτήσει — σχέδιο, θεσμικό βάθος, σύγκρουση με τα κατεστημένα συμφέροντα.
Άρα τι χρειάζεται;
Όχι άλλες ευχές. Όχι άλλες προφητείες. Όχι άλλες κορδέλες με την συνοδεία του ‘drone’ και κουφέτα ... !
Χρειάζεται πολιτική βούληση και δημόσια διοίκηση, που λειτουργεί:
- Με δεσμευτικά χρονοδιαγράμματα.
- Με θεσμική επίγνωση του τί σημαίνει περιφερειακή εξουσία.
- Με συγκρούσεις, εκεί όπου χρειάζεται. Όχι με διαρκή υποταγή στα κέντρα.
- Με μετρήσιμα αποτελέσματα — όχι «δελτία τύπου αισιοδοξίας».
- Με πρόσωπα, που δεν θα τρέχουν πίσω από τις κάμερες— αλλά μπροστά από τα προβλήματα !
Και χωρίς ψευδαισθήσεις!
Δεν θα έρθει ο ‘Μεσσίας’.
Θα έρθει — άν το απαιτήσει ο Λαός κι’ άν το επιλέξει η κοινωνία — ένας πολιτικός φορέας, που ξέρει να κυβερνά, όχι να παρακαλά.
Που θα χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι — όχι απλώς θα το σηκώσει για να χαιρετήσει τους ψηφοφόρους...
Η Επόμενη Ημέρα…
Από την Πολιτική Θεατρικότητα — στην Περιφερειακή Κυβέρνηση Πράξης
1. Θεσμική Ανασυγκρότηση — η Περιφέρεια δεν είναι βιτρίνα, είναι ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ.
Η νέα ηγεσία οφείλει να λειτουργήσει , όχι ως τελετάρχης εκδηλώσεων , αλλά ως πραγματικός θεσμικός πυλώνας εξουσίας, ήτοι :
Περιφερειακό Επιτελείο Κρίσεων με καθημερινό επιχειρησιακό σχεδιασμό. Όχι «επιτροπές επί επιτροπών».
Υποχρεωτική λογοδοσία ανά τρίμηνο , με δημόσιους απολογισμούς σε ζωντανή μετάδοση. Με στοιχεία και’ όχι ευχολόγια.
Ψηφιακό σύστημα διαφάνειας, όπου κάθε €ευρώ, που ξοδεύεται θα είναι διαθέσιμο για έλεγχο, από τον πολίτη! Όχι, από τη φιλική εφημερίδα!
2. Αντιπλημμυρική Θωράκιση — Το πρόβλημα δεν είναι η βροχή , είναι η ανικανότητα!
Σχέδιο τριετίας με δεσμευμένα κονδύλια και χρονοδιάγραμμα, ανά δήμο.
Ενεργοποίηση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας, με ρήτρα υποχρεωτικής υλοποίησης.
Συνεργασία με πανεπιστημιακά ιδρύματα και τεχνικά επιμελητήρια, για μια μόνιμη τεχνική γραμματεία έργων — όχι «ημετέρους συμβούλους»!
3. Αγροτική Ανασυγκρότηση — Από τον επιδοτούμενο αγρότη στον παραγωγό-επιχειρηματία
Δημιουργία ‘Περιφερειακής Τράπεζας Γης’, για εκμετάλλευση εγκαταλελειμμένων εκτάσεων.
Επιδοτούμενα υδατικά έργα – μέσω ΣΔΙΤ – με δημόσιο έλεγχο • ώστε ο Θεσσαλός να ποτίζει με κόστος παραγωγής κι’ όχι με τιμές Ελβετίας.
Κέντρα Καινοτομίας Αγροδιατροφής, με πραγματική εφαρμογή κι’«όχι ‘power-point’ και ημερίδες με καφέ και κουλουράκι.»!
4. ‘Πράσινη Μετάβαση’ με πραγματικό οικονομικό όφελος και όχι ‘φολκλορικό’ χαρακτήρα
Ενεργειακές κοινότητες των πολιτών και αγροτών κι’ όχι των εργολάβων.
Αξιοποίηση βιομάζας και αγροτικών υπολειμμάτων, ώστε η Θεσσαλία να παράγει ενέργεια, από το ίδιο της το παραγωγικό δυναμικό.
5. Κοινωνική Πολιτική με κριτήριο την Αξιοπρέπεια — όχι την ‟φιλανθρωπική φωτογράφηση”
Περιφερειακό Δίκτυο Στέγασης για τους πληγέντες από καταστροφές, με 100% διαφάνεια.
Προγράμματα ενεργητικής προστασίας για νέους, ανέργους, ηλικιωμένους. Ήτοι, από την πρόνοια στην παραγωγή — από το επίδομα στην ευκαιρία.
Τελικό Πολιτικό Μήνυμα
Η Θεσσαλία δεν χρειάζεται έναν ακόμη περιφερειάρχη, που θα «ελπίζει», θα «ονειρεύεται» και θα «υπόσχεται».
Χρειάζεται έναν περιφερειάρχη — που θα κυβερνά !
Όχι ‟Μεσσία”.
Αλλά Μηχανισμό.
Όχι «όραμα».
Αλλά Εκτέλεση.
Όχι απλά «νέο πρόσωπο».
Αλλά νέα Πολιτική.
Κι’ αυτό είναι το πραγματικό δίλημμα της επόμενης εκλογικής μάχης:
Θα συνεχίσουμε να εκλέγουμε διαχειριστές της μιζέριας , ή θα επιλέξουμε επιτέλους αρχιτέκτονα της ανάπτυξης ; (!)
Τελικό συμπέρασμα
Ο Αγοραστός έδειξε τι σημαίνει εξουσία χωρίς ουσία.
Ο Κουρέτας δείχνει καθημερινά τί σημαίνει φιλοδοξία χωρίς ικανότητα.
Το πραγματικό ερώτημα δεν είναι, ποιος θα είναι ο τρίτος της σειράς ...
Το ερώτημα είναι, άν θα είναι ο πρώτος, που θα κυβερνήσει πραγματικά;
Διότι η Θεσσαλία δεν αντέχει άλλον περιφερειάρχη της προσμονής.
Χρειάζεται – επιτέλους – Περιφερειάρχη της πράξης.
Τελική Πολιτική Προειδοποίηση — Το διακύβευμα δεν είναι εκλογικό, είναι Υπαρξιακό !
Η Θεσσαλία δεν αντέχει άλλη μια χαμένη τετραετία!
Δεν αντέχει άλλον «περιφερειάρχη του θεάματος», ούτε άλλον «πειραματιστή της τύχης μας».
Η επιλογή δεν είναι ανάμεσα σε πρόσωπα.
Είναι ανάμεσα σε δύο κόσμους:
— από την μία, ο κόσμος της στασιμότητας, της κούφιας ρητορικής και της πολιτικής ανευθυνότητας •
— από την άλλη , ο κόσμος της ευθύνης, της πράξης και της προετοιμασμένης σύγκρουσης , με όσα κρατούν την Θεσσαλία καθηλωμένη.
Αν δεν υπάρξει συλλογική απαίτηση για άμεσο, υλοποιήσιμο και δεσμευτικό σχέδιο ανασυγκρότησης … τότε ο επόμενος περιφερειάρχης – όποιο όνομα κι’ αν φέρει – θα είναι απλώς ο ‘νέος τελετάρχης’ μιας περιφέρειας, που πνίγεται στην ίδια της την αδράνεια… !
Ο χρόνος των ψευδαισθήσεων τελείωσε.
Η Θεσσαλία δεν χρειάζεται σωτήρα.
Χρειάζεται ‘πολιτική εξέγερση λογικής’.
Κι’ αυτή η εξέγερση θα ξεκινήσει μόνον , όταν ο πολίτης πάψει να ρωτά «ποιος θα μας σώσει;» και αρχίσει να απαιτεί:
— «Ποιος είναι έτοιμος να κυβερνήσει;».
Ο πίνακας «Ο Αλέξανδρος κόβει τον Γόρδιο Δεσμό» είναι έργο του Γάλλου ζωγράφου Jean-Simon Berthélemy (1743-1811) και απεικονίζει μια από τις πιο εμβληματικές στιγμές της πορείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Βρισκόμαστε στη Φρυγία, όπου ο νεαρός ηγεμόνας αντικρίζει τον περίπλοκο Γόρδιο Δεσμό, έναν θρύλο που προέβλεπε πως όποιος κατάφερνε να τον λύσει θα γινόταν κυρίαρχος της Ασίας. Ο Αλέξανδρος, αντί να χαθεί σε ατέρμονες προσπάθειες, επιλέγει μια τολμηρή και αποφασιστική λύση: σηκώνει το σπαθί του και κόβει τον κόμπο, δείχνοντας πως η ηγεσία συχνά απαιτεί τόλμη πέρα από τους κανόνες. Ο ζωγράφος αποτυπώνει με θεατρική ένταση τη στιγμή που η ιστορία αλλάζει πορεία, με τον Αλέξανδρο στο κέντρο να ακτινοβολεί δύναμη, ενώ οι παρευρισκόμενοι παρακολουθούν έκπληκτοι το θρίαμβο της αποφασιστικότητας.
