Σε εξέλιξη είναι η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στο Παλλάς για την παρουσίαση του βιβλίου του Ιθάκη. Ξεκίνησε την ομιλία του αναφέροντας ότι ευχαριστεί τους χιλιάδες πολίτες που έσπευσαν στα βιβλιοπωλεία όλης της χώρας για να πάρουν στα χέρια τους την Ιθάκη. Με συγκινεί και με
Σε εξέλιξη είναι η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στο Παλλάς για την παρουσίαση του βιβλίου του Ιθάκη.
Ξεκίνησε την ομιλία του αναφέροντας ότι ευχαριστεί τους χιλιάδες πολίτες που έσπευσαν στα βιβλιοπωλεία όλης της χώρας για να πάρουν στα χέρια τους την Ιθάκη.
Με συγκινεί και με αγγίζει βαθιά, γιατί συνδέεται με κάτι πολύ μεγαλύτερο από ένα βιβλίο. Είναι ένα μήνυμα ότι η ιστορία δεν αποτελεί μονοπώλιο όσων θεωρούν τους εαυτούς τους νικητές.
Δεν είναι τρόπαιο ούτε πεδίο ιδιοκτησίας, όπως γράφω στην Ιθάκη.
Κυρίως όμως είναι ένα μήνυμα ότι είμαστε πολλές και πολλοί όσοι δεν είμαστε διατιθέμενοι να εγκαταλείψουμε και δεν θα εγκαταλείψουμε αμαχητί τη διεκδίκηση της ιστορικής αλήθειας και της μνήμης. Γιατί η μνήμη του χθες, για το δύσκολο ταξίδι της πατρίδας τα τελευταία χρόνια. Που κακοποιείται συστηματικά και βάναυσα εδώ και καιρό. Είναι ταυτόχρονα και η μνήμη του αύριο.
Το βάθρο που θα πατήσουμε συλλογικά για να ατενίσουμε το αύριο της πατρίδας μας. Για να δούμε μαζί τι έχασε, τι κέρδισε, τι έχει, και τι της πρέπει.
Συμπλήρωσε Φίλες και φίλοι, δεν έχω σκοπό να απαντήσω από αυτό το βήμα στην ομοβροντία ψεύδους και υποκρισίας, με την οποία υποδέχτηκαν την Ιθάκη οι γνωστοί κύκλοι της σημερινής εξουσίας και όχι μόνο. Πιστεύω ότι το βιβλίο, με όσα παραθέτει και αποκαλύπτει, μπορεί να υπερασπιστεί και τον εαυτό του και την αλήθεια.Δεν έχω επίσης σκοπό να απολογηθώ, ιδίως σε κείνους που διέπραξαν το φόνο και τώρα μας κατηγορούν ότι δεν φροντίσαμε όπως έπρεπε τα ορφανά που δημιούργησαν.
Σε κείνους δηλαδή που χρεοκόπησαν τη χώρα, την παρέδωσαν στο έλεος των δανειστών, εκτίναξαν την ανεργία στο 27%, κατέστρεψαν το ένα τέταρτο της οικονομίας, κατάργησαν το δέκατο τρίτο και το δέκατο τέταρτο μισθό στο Δημόσιο, κατάργησαν τη δέκατη τρίτη και τη δέκατη τέταρτη σύνταξη, βούλιαξαν στη ντροπή του Γερούν Γερά και του Βάστα Σόιμπλε όταν η κοινωνία αιμορραγούσε, και τώρα μας ζητούν το λόγο.
Δεν έχω, τέλος, κανένα πρόβλημα, το δηλώνω ευθαρσώς, να με κατηγορούν ως αμετανόητο. Θα ήθελα μάλιστα να τους βοηθήσω λίγο σ αυτό. Για όσα ως κυβέρνηση προσπαθήσαμε και καταφέραμε, δεν είμαι απλώς αμετανόητος. Είμαι υπερήφανος. Ναι αυτή είναι η σωστή λέξη, περήφανος.
Στη συνέρχεια είπε Γιατί πολλά μπορούν να μου καταλογίσουν οι πολιτικοί μου αντίπαλοι, αλλά δυο πράγματα δεν μπορούν με τίποτα να αποδομήσουν:Ότι εμείς τελικά πετύχαμε εκεί όπου αυτοί αποτύχανε, και μάλιστα δις. Πήραμε το καράβι τσακισμένο, μια χώρα χρεοκοπημένη με άδεια ταμεία και ένα βουνό χρέους και παρά τις τρικυμίες τα καταφέραμε να φτάσουμε στην Ιθάκη.
Να ρυθμίσουμε το χρέος, να αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία της χώρας, να βγούμε οριστικά και χωρίς αστερίσκους από το καθεστώς της επιτροπείας των πιστωτών.
Και το δεύτερο που δεν μπορούν να ξεγράψουν από τη συλλογική συνείδηση του ελληνικού λαού είναι ότι η δική μας κυβέρνηση ήταν η εντιμότερη κυβέρνηση στη σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου. Και αυτό δε ξεγράφει.
Η Ιθάκη όμως δεν είναι ένα βιβλίο αυταρέσκειας ή αυτοεπιβεβαίωσης. Είναι μια ματιά ειλικρινούς κριτικής και αυτοκριτικής στη διαδρομή μου, τη διαδρομή μας. Τη διαδρομή της Αριστεράς και της χώρας. Μια κριτική ματιά στα σωστά και τα λάθη, τις νίκες και τις ήττες, τα πάνω και τα κάτω, τις ευθύνες και τις αποφάσεις μας.Αλλά χωρίς εκπτώσεις.
Ξέρετε, δεν πρόκειται να διαπραγματευτώ την αλήθεια για να κερδίσω μια θέση στις εξέδρες των επισήμων.
Αυτοκριτική κάνω με θάρρος, αλλά μπροστά στο λαό και όχι μπροστά σε όσους χρεοκόπησαν τη χώρα, και την οδήγησαν σε ανθρωπιστική τραγωδία, χωρίς να τολμήσουν να ψελλίσουν έστω μια λέξη πώς και γιατί έγινε αυτό. Ποιες είναι οι ευθύνες τους.
Συνεχίζουν μάλιστα σήμερα στον ίδιο δρόμο, με τις ίδιες συνταγές, τις ίδιες και χειρότερες πολιτικές, που παράγουν τα ίδια και χειρότερα αποτελέσματα.Γι αυτούς λοιπόν, η κακοποίηση της αλήθειας δεν έχει να κάνει μόνο με το χτες. Ούτε κυρίως θα έλεγα. Το ψέμα τους για το χτες είναι εργαλείο και όπλο για να επιβάλλουν τις πολιτικές τους σήμερα.
Μας παρέδωσαν το 2015 μια ρημαγμένη πατρίδα στα νύχια των δανειστών. Έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να αποτύχουμε, αν και ήξεραν καλά ότι η δική μας αποτυχία θα ήταν χαριστική βολή για τη χώρα. Τελικά τους διαψεύσαμε και παραδώσαμε το 2019 μια χώρα, στην οποία οι θυσίες του λαού δεν έγιναν απευθείας αναθέσεις, δεν έγιναν καταθέσεις σε φορολογικούς παράδεισους, ούτε εκατομμύρια παρκαρισμένα σε θολές εταιρείες οφσόρ.
Αλλά μεταφράστηκαν σε ανάταξη της οικονομίας, προστασία των αδύναμων, αναβάθμιση της εργασίας, αποκατάσταση της δημοκρατικής κανονικότητας, απαλλαγή από τα μνημόνια, ρύθμιση του χρέους, δώδεκα συνεχόμενα τρίμηνα ανάπτυξης. Και 37 δισεκατομμύρια στα δημόσια ταμεία.
Και αυτοί τι έκαναν παραλαμβάνοντας εκ νέου το τιμόνι του σκάφους σε ήρεμα νερά, με επισκευασμένο το σκαρί και διορθωμένο το κατάρτι; Τι απέγιναν οι κόποι και οι θυσίες του λαού μας;
Ποια είναι τα αποτελέσματα της πολιτικής τους μετά από έξι και πλέον χρόνια;
Πίσω στο βάλτο! Αυτό έκαναν, με τη βαλκανική εκδοχή των trickle-down economics που επέβαλαν. Καθήλωσαν τη χώρα στις τελευταίες θέσεις της Ευρώπης σε όλους τους κρίσιμους τομείς.
Μεγάλωσαν τη φτώχεια, πολλαπλασίασαν την ανασφάλεια, παρόξυναν τις κοινωνικές ανισότητες σε βαθμό κοινωνικής αποσάθρωσης.
Κι ας μη παραξενεύονται όταν βλέπουν στις μετρήσεις τους πολίτες να απαντούν ότι περνούσαν πιο άνετα το 2019 από ότι περνάνε σήμερα.Ο μισθός ή η σύνταξη τελειώνει στο πρώτο εικοσαήμερο. Οι λογαριασμοί, τα ενοίκια, το κόστος του σούπερ μάρκετ έχουν πολλαπλασιαστεί. Η αγοραστική δύναμη των πολιτών έχει καταρρακωθεί. Να το πω απλά, ένας μισθός 1300 ευρώ σήμερα αγοράζει μόνο όσα περίπου αγόραζε ένας μισθός 900 ευρώ το 2019. Ενώ αυξάνεται αντι να μειώνεται, το ποσοστό των νοικοκυριών που βρίσκονται κάτω από το κατώφλι της φτώχειας.
Τα τέσσερα πέμπτα πλέον της κοινωνίας δεν βγάζουν, ή βγάζουν δύσκολα το μήνα. Και μόνο το ένα πέμπτο μπορεί να ζει σχετικά άνετα, ακόμα και να αποταμιεύει.
Και την ίδια στιγμή προκλητικός πλούτος συσσωρεύεται σε λίγα χέρια.Και η οικονομία πορεύεται με τις παλιές συνταγές, που μας έριξαν στα βράχια. Με όρους ανισότητας και κερδοσκοπίας και με ένα στρεβλό παραγωγικό μοντέλο, το ίδιο που μας οδήγησε στην κρίση. Ενώ το κοινωνικό κράτος τείνει να καταντήσει κενό γράμμα.
Οι όροι πρόσβασης στη δημόσια Υγεία και Παιδεία επιδεινώνονται συστηματικά. Ενώ ανθίζει, υπό την προστασία τους, προκλητικά η κερδοσκοπία. Με τη χώρα μας πρώτη σε ιδιωτικές δαπάνες για την υγεία, αλλά και την εκπαίδευση.
Κοιτάξτε μάλιστα, την πρόσφατη γελοιότητα με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια που τόσο διαφήμισαν. Αντί για το Χάρβαρντ και την Σορβόννη, που έταζαν, τι προέκυψε. Αντί να συμβάλουν στη βελτίωση της δημόσιας εκπαίδευσης, ο νους τους είναι μονίμως να βρουν πελάτες για την ιδιωτική. Για να μη μιλήσουμε για το εργασιακό τοπίο. Για τις ευέλικτες και επισφαλείς μορφές εργασίας που επικρατούν.
Για τους νέους με υψηλά προσόντα που δουλεύουν πολύ αλλά αμείβονται ελάχιστα, γεγονός που εντείνει την κοινωνική επισφάλεια και τροφοδοτεί τη δημογραφική κρίση.
Για τους αγρότες, που βγαίνουν αυτές τις μέρες στους δρόμους γιατί βλέπουν τις επιδοτήσεις τους να γίνονται φεράρι και κερδισμένα τζόκερ των γαλάζιων παιδιών.
Και αντιμετωπίζονται με διώξεις και χημικά. Αλλά αυτή είναι, δυστυχώς, η εικόνα της Ελλάδας σήμερα.
Και δεν είναι καθόλου παράξενο, είναι φυσικό θα έλεγα, η πολιτική του βάλτου να παράγει και απόπνοια βάλτου. Η ελληνική κοινωνία ασφυκτιά μέσα σε μια ατμόσφαιρα πρωτοφανούς και γενικευμένης διαφθοράς, παράλυσης του κράτους δικαίου, ατιμωρησίας των ισχυρών, έκπτωσης της Δικαιοσύνης και των θεσμών ελέγχου της εκτελεστικής εξουσίας.
Η τοξικότητα των υποκλοπών, η δυσωδία του ΟΠΕΚΕΠΕ, και η έλλειψη οξυγόνου στο έγκλημα των Τεμπών, είναι τα πιο πρόσφατα δείγματα αυτής της μολυσμένης ατμόσφαιρας.
Και όλα αυτά μαζί, σε ένα πράγμα συνηγορούν: Ότι δεν έχουμε μια κυβέρνηση που κάνει λάθος. Έχουμε μια λάθος κυβέρνηση.
Αγαπητοί φίλοι και φίλες, Η πραγματικότητα φωνάζει ότι η πατρίδα μας χρειάζεται άμεσα ένα σοκ εντιμότητας, δικαιοσύνης και δημοκρατίας. Όχι, δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις.
Υπάρχουν όμως έντιμες, καθαρές και δίκαιες. Και η πατρίδα μας σήμερα χρειάζεται περισσότερο από κάθε τι, μια νέα ηθική της διακυβέρνησης. Που δεν θα εκλαμβάνει το τεράστιο χάσμα ανάμεσα στη μειοψηφία του πλούτου και την κοινωνική πλειοψηφία, ως φυσικό φαινόμενο.
Κείμενο σε εξέλιξη
Πηγή: tanea.gr
