Για δεύτερη συνεχή χρονιά, χιλιάδες άποροι και ευάλωτοι πολίτες της Θεσσαλίας παραμένουν χωρίς την επισιτιστική βοήθεια που δικαιούνται μέσω του προγράμματος υλικής στήριξης (πρώην ΤΕΒΑ), εξαιτίας της μη υλοποίησής του από την Περιφέρεια Θεσσαλίας. Παρά τις εξαγγελίες της Περιφερειακής Αρχής ότι το πρόγραμμα θα επανεκκινούσε από τα τέλη του 2024, οι 26.596 δικαιούχοι ακόμη περιμένουν, την ώρα που η ακρίβεια και η κοινωνική ανέχεια εντείνονται.
Η «Λαϊκή Συσπείρωση» Θεσσαλίας, μέσω του επικεφαλής της Τάσου Τσιαπλέ, ασκεί αυστηρή κριτική στην Περιφερειακή Αρχή, επισημαίνοντας ότι η ευθύνη για τη μη υλοποίηση βαραίνει αποκλειστικά τη διοίκηση, καθώς η σύμβαση ύψους άνω των 27 εκατομμυρίων ευρώ ακυρώθηκε από το Ελεγκτικό Συνέδριο λόγω «φωτογραφικών» και περιοριστικών όρων που απέκλειαν τον ανταγωνισμό.
Σε μια περίοδο που τα λαϊκά νοικοκυριά πλήττονται όσο ποτέ, η καθυστέρηση αυτή δεν αποτελεί απλώς διοικητική αδράνεια, αλλά σοβαρό πλήγμα στην κοινωνική πολιτική και στην αξιοπιστία της Περιφέρειας.
Για δεύτερη συνεχή χρονιά, η Περιφέρεια Θεσσαλίας αφήνει στην τύχη τους χιλιάδες απόρους και φτωχούς ανθρώπους, που δικαιούνται επισιτιστική βοήθεια, από το πρόγραμμα υλικής συνδρομής (πρώην ΤΕΒΑ).
Εικοσιέξι χιλιάδες πεντακόσιοι ενενήντα έξι (26.596) δικαιούχοι, οικογένειες και μοναχικοί άνθρωποι, περιμένουν ακόμη – μάταια – την υπόσχεση της Περιφέρειας ότι «θα λάβουν τη βοήθεια πριν τα Χριστούγεννα του 2024»!
Ένα χρόνο μετά, όχι μόνο δεν έλαβαν τίποτε, αλλά ούτε και ενημέρωση δεν υπήρξε, για την τύχη ενός προγράμματος, που αφορά το στοιχειώδες δικαίωμα στην επιβίωση!
Η ευθύνη αυτής της εξοργιστικής κατάστασης βαραίνει αποκλειστικά την Περιφερειακή Αρχή!
Μεθοδεύσεις, προχειρότητα και ‟φωτογραφικοί” , όροι στην διακήρυξη του διαγωνισμού, οδήγησαν στην απόρριψη της σύμβασης, από το Ελεγκτικό Συνέδριο.
Μια σύμβαση ύψους άνω των €27 εκατομμυρίων ευρώ, που αντί να αποτελέσει εργαλείο ανακούφισης των ασθενέστερων, μετατράπηκε σε παράδειγμα γραφειοκρατικής ανικανότητας και πιθανής εξυπηρέτησης ‟ημετέρων”…!
Αντί να υπάρξει σοβαρή προετοιμασία, διαφάνεια και πρόνοια, ο περιφερειάρχης προτίμησε την τακτική του αιφνιδιασμού …
Δηλαδή έφερε το θέμα εκτός ημερήσιας διάταξης …
Λίγα λεπτά, πριν ξεκινήσει η συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου …
Ζητώντας ψήφο σε ένα πολυσέλιδο έγγραφο, που κανείς δεν πρόλαβε να μελετήσει… !
Κι’ όταν ήρθε η ‘ώρα της κρίσης’, το Ελεγκτικό Συνέδριο αποκάλυψε ό,τι όλοι υποψιάζονταν — πώς οι όροι ήταν «φωτογραφικοί», περιοριστικοί του ανταγωνισμού … κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα ενός και μόνο αναδόχου!
Η υπόθεση αυτή δεν είναι απλώς ένα διοικητικό φιάσκο.
Είναι ένα ηθικό σκάνδαλο!
Ένα μνημείο αδιαφορίας και πολιτικής ιδιοτέλειας!
Διότι δεν πρόκειται για χαρτιά και προϋπολογισμούς, αλλά για ανθρώπινες ζωές , για οικογένειες που πεινούν, για ηλικιωμένους που ζουν με τη σύνταξη των 400 ευρώ …
Γα παιδιά, που στερούνται τα βασικά.
Κι’ όμως ― ο περιφερειάρχης και η διοίκησή του επέλεξαν την σιωπή και την αδράνεια...
Ούτε ενημέρωση, ούτε απολογία, ούτε δέσμευση για αποκατάσταση της αδικίας... !
Ενώ η ακρίβεια σαρώνει και τα λαϊκά εισοδήματα έχουν εξανεμιστεί, η Περιφέρεια Θεσσαλίας επιδεικνύει μια προκλητική αναισθησία απέναντι στους πιο αδύναμους… !
Το πρόγραμμα ΤΕΒΑ, αντί να λειτουργήσει ως δίχτυ προστασίας για τους απόρους, έγινε θύμα της ίδιας της διοίκησης, που όφειλε να το υπηρετήσει. Και το χειρότερο είναι, ότι καμία εγγύηση δεν υπάρχει, πως το 2025 τα πράγματα θα είναι διαφορετικά...
Η ανικανότητα, όταν συνοδεύεται από αλαζονεία, γίνεται επικίνδυνη. Και η Περιφερειακή Αρχή Θεσσαλίας έχει αποδείξει, ότι ούτε θέλει, ούτε μπορεί να σταθεί στο ύψος των κοινωνικών της ευθυνών!
Η διαχείριση του προγράμματος υλικής βοήθειας, δεν είναι τεχνικό ζήτημα!
Είναι πολιτική πράξη!
Και η επιλογή να μείνουν οι φτωχοί χωρίς βοήθεια για δεύτερη χρονιά, είναι πολιτική επιλογή, μια επιλογή απραξίας, ιδιοτέλειας και περιφρόνησης προς τον Λαό!
Η Θεσσαλία δεν χρειάζεται διαφημιστικά πανηγύρια και υποκριτικές φωτογραφίες «κοινωνικής ευαισθησίας»!
Χρειάζεται ηγεσία με εντιμότητα, οργάνωση και στοιχειώδη αίσθηση ευθύνης.
Όσο η σημερινή περιφερειακή αρχή παραμένει βυθισμένη στην αυτοπροβολή της και την αυταρέσκεια ― οι άποροι θα συνεχίσουν να περιμένουν το αυτονόητο …
Δηλαδή, ένα πιάτο φαγητό και μια διοίκηση, που να στέκεται στο πλευρό τους, όχι απέναντί τους… !
