Η απώλεια της όσφρησης είναι μια από τις πιο διακριτές και συχνές επιπτώσεις της λοίμωξης από τον ιό COVID-19, ωστόσο επιστημονικές έρευνες δείχνουν ότι για πολλούς ανθρώπους το πρόβλημα αυτό δεν είναι προσωρινό. Μια νέα μεγάλη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό JAMA Network Open
Η απώλεια της όσφρησης είναι μια από τις πιο διακριτές και συχνές επιπτώσεις της λοίμωξης από τον ιό COVID-19, ωστόσο επιστημονικές έρευνες δείχνουν ότι για πολλούς ανθρώπους το πρόβλημα αυτό δεν είναι προσωρινό. Μια νέα μεγάλη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό JAMA Network Open και πραγματοποιήθηκε από ομάδα του NYU Langone Health, έδειξε ότι περισσότερα από 80% των ατόμων με διαταραγμένη όσφρηση που είχαν μολυνθεί από COVID εξακολουθούν να έχουν δυσκολία στην αναγνώριση μυρωδιών ακόμη και μετά από δύο χρόνια από την αρχική λοίμωξη.
Η μελέτη περιέλαβε πάνω από 3.000 συμμετέχοντες οι οποίοι υποβλήθηκαν σε ειδικά τεστ ανίχνευσης μυρωδιάς, όπου χρειάστηκε να αναγνωρίσουν 40 διαφορετικές οσμές. Οι περισσότεροι από όσους είχαν δηλώσει πρόβλημα όσφρησης κατάφεραν να διαγνώσουν σωστά τις μυρωδιές μόλις σε πολύ χαμηλά ποσοστά στατιστικά βρέθηκαν στο 16ο εκατοστημόριο για την ηλικία και το φύλο τους, δηλαδή πολύ κάτω από το μέσο όρο.
Η επίμονη αυτή απώλεια όσφρησης, αν και μπορεί να φαίνεται σχετικά ήπιο σύμπτωμα, έχει βαθιές επιπτώσεις στην καθημερινότητα και την ασφάλεια των ανθρώπων. Δεν είναι μόνο ότι χάνουν ευχάριστες μυρωδιές, αλλά κινδυνεύουν να μην αντιληφθούν επικίνδυνες καταστάσεις όπως διαρροές αερίου ή καμένο φαγητό. Η υποβάθμιση της όσφρησης μπορεί επιπλέον να προκαλεί έντονη συναισθηματική επιβάρυνση και κοινωνική απομόνωση, δεδομένου ότι η όσφρηση παίζει ρόλο στη μνήμη και τις αναμνήσεις.
Παρά την πρόοδο στην κατανόηση αυτών των συμπτωμάτων, η επιστημονική κοινότητα δεν γνωρίζει ακόμη αν η λοίμωξη σχετίζεται με άλλες νευρολογικές επιπλοκές όπως η άνοια ή η νόσος του Πάρκινσον, στις οποίες η απώλεια όσφρησης θεωρείται πρώιμο σημάδι. Επίσης, τα βασικά ερωτήματα παραμένουν ως προς τη διάρκεια της όσφρησης που θα επανέλθει και τον τρόπο αποκατάστασής της.
Οι θεραπείες για την αποκατάσταση της όσφρησης, όπως η επανεκπαίδευση της μύτης στην αναγνώριση μυρωδιών, βρίσκονται ακόμα σε πειραματικό στάδιο, αλλά φαίνεται ότι είναι πιο αποτελεσματικές όταν αρχίζουν νωρίς μετά τη διάγνωση του προβλήματος. Η έγκαιρη διάγνωση, επομένως, αποκτά κρίσιμη σημασία ώστε να περιοριστεί το χρονικό διάστημα της απώλειας.
Η έρευνα αποτελεί μέρος της ευρύτερης πρωτοβουλίας του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας των ΗΠΑ (NIH) με την ονομασία RECOVER, η οποία στοχεύει να απαντήσει στα ανοιχτά ερωτήματα του λεγόμενου μακροχρόνιου COVID δηλαδή των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν κάποιοι ασθενείς μήνες ή ακόμη και χρόνια μετά την αρχική ανάρρωση.
Η δυσλειτουργία της όσφρησης είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πόσο βαθιά και μακροπρόθεσμα μπορεί να επηρεάσει η πανδημία τη ζωή ακόμα και αυτών που ξεπέρασαν τη φάση της οξείας νόσησης. Η επιστημονική κοινότητα συνεχίζει τις μελέτες της, ελπίζοντας ότι σύντομα θα υπάρξουν στοχευμένες λύσεις για την αποκατάσταση αυτής της σημαντικής αίσθησης.
Πηγή: tanea.gr
