1. Αν ο εμβολιασμός ήταν πράγματι «σταθερή και προσωπική θέση» του Περιφερειάρχη, γιατί δεν επιβλήθηκε εγκαίρως ως αδιαπραγμάτευτη στρατηγική πριν χαθούν 522.000 ζώα;
2. Πόση αξία έχουν οι διακηρύξεις περί «στήριξης μέχρι τέλους» όταν ο στρατηγικός σχεδιασμός, το επιστημονικό προσωπικό και οι υποδομές εξακολουθούν να απουσιάζουν στην πράξη;
3. Όταν οι πολιτικές θέσεις αναθεωρούνται εκ των υστέρων και παρουσιάζονται ως διαχρονική συνέπεια, ποιος τελικά αναλαμβάνει την ευθύνη για το κόστος και τις συνέπειες της καθυστέρησης;

